W tomie pierwszym Encyklopedii Politycznej, Czytelnik otrzymuje zestaw haseł opisujących główne kategorie myśli politycznej: pojęcia, doktryny i formy ustroju. Przyjmując za oczywiście wyróżnione pojęcie polityka, w pierwszym rzędzie dano tu hasła opisujące podstawowe typy refleksji politycznej oraz działy (dyscypliny i subdyscypliny) nauki o polityce, jak: filozofia polityki, etyka polityczna, geopolityka, historia doktryn politycznych, metapolityka, politologia, socjologia polityki, teologia polityczna i teoria polityki. Ważkim uzupełnieniem w tej mierze jest grupa pojęć związanych z bliźniaczym dla filozofii polityki działem filozofii prawa (pozytywizm prawniczy, prawa człowieka, prawo, prawo naturalne). Obszerną grupę haseł stanowią typy ustrojów politycznych, jak: cesarstwo, demokracja, dyktatura, monarchia, politeja, republika, rząd mieszany, teokracja, tyrania, również tych, które równolegle mają sens socjologiczny (arystokracja, feudalizm, ochlokracja, oligarchia, plutokracja) albo ideologiczny.

W zakresie przedmiotowym, wniniejszym tomie znajdują się - by ująć rzecz najzwięźlej - hasła biogramy odpowiednio wyselekcjonowanych, następujących postaci: patriarchów, sędziów, królów, kapłanów i proroków biblijnych oraz interpretatorów Prawa; mędrców egipskich, założyciela zoroastryzmu oraz twórców indyjskich ichińskich systemów religijno-filozoficznych; władców państw i imperiów Bliskiego, Środkowego i Dalekiego Wschodu oraz Afryki: Egiptu, Sumeru iAkadu, Babilonii i Asyrii, Fenicji, Kartaginy iNumidii, Persji i Partii, Indii i Chin, atakże wodzów Celtów i Germanów; legendarnych bądź półlegendarnych królów oraz założycieli iprawodawców Myken, Sparty, Aten iRzymu; królów ityranów innych poleis greckich, Macedonii i państw hellenistycznych; greckich polityków, tak demokratycznych, jak oligarchicznych, aodpowiednio w Rzymie - czołowych popularów i optymatów; rzymskich konsulów, dyktatorów ipierwszych imperatorów; greckich i rzymskich poetów epickich, lirycznych idramatycznych oraz retorów; greckich irzymskich logografów, historyków, geografów idoksografów; wnajwiększej zaś liczbie - greckich mędrców ifilozofów zewszystkich szkół, odjońskiej filozofii natury począwszy, dopowstania iupadku szkół hellenistycznych, początków filozofii w Rzymie oraz judejsko-helleńskiej syntezy Filona z Aleksandrii; nie dziwi chyba, że wyróżnione objętościowo miejsce w tym tomie zajmuje prezentacja dwóch największych geniuszy filozofii klasycznej: Platona i Arystotelesa. Można byrzec, że w tomie tym usiłowaliśmy zawrzeć całą mądrość pogańską i całą mądrość żydowską.